Ik vind de crisis enorm spannend en uitdagend tegelijk. Wat gaat dit allemaal betekenen voor mijn werk en opdrachten? Hoeveel vraag blijf er bestaan naar begeleiding en trainingen? Er ontstaan ook nieuwe vragen en behoeften voor directies. Zij zoeken hulp alhoewel zij dit niet laten blijken. Het komt aan op samenwerken, maar hoe doe je dat? Een ding is zeker. We moeten op zoek naar een nieuwe of een bijgestelde economie. Het nieuwe normaal doen is waar het (weer) naartoe moet. Wat betekent dit voor de medewerkers, leveranciers en opdrachtgevers?
Natuurlijk zie ik binnen veel bedrijven de onrust toenemen en zijn de activiteiten veel gericht op de korte termijn. Wegvallende omzet en annulering van opdrachten is de praktijk van alle dag. Veel van de huidige werkzaamheden van inkopers is gericht op beheersing van kosten en besparingen realiseren bij leveranciers. Het is goed dat leveranciers dit niet zomaar pikken en als de inkoper te ver gaat, zij de overeenkomst liever opzeggen met de opdrachtgever. De ‘should cost’ -methode is hier een praktische aanpak voor. Op open en transparante wijze elkaars kosten en prijsdrivers bestuderen om samen te beoordelen waar dit voor elkaar efficiënter kan. Zo realiseer je zonder inlevering van marge een beter prijsniveau. Slim samenwerken! Bovendien is mijn ervaring, zijn leveranciers meer geïnteresseerd in continuïteit met hun opdrachtgevers. Het gaat ze niet zozeer om hoge omzetten, wat gepaard gaat het managen van risico’s en hoge inspanningen. De marges waren vaak al slecht en gaan er niet beter op worden.
De anderhalve-meter economie vraagt om creativiteit, moed en anders denken. Vanuit de vele marktconsultaties die ik heb meegemaakt hebben juist de leveranciers de slimme oplossingen hiervoor. Ongeacht de sector of bedrijf komen hier de oplossingen vandaan. Sta hiervoor open en luister ernaar.
Mijn zorg vooral gaat uit naar de langere termijn. Zeker in oligopolie markten waar er minder aanbieders zijn of overblijven. Wanneer binnenkort de vraag weer toeneemt zal de leverancier die door de inkoper eerst werd uitgeknepen niet enthousiast zijn om weer vrolijk en onder dezelfde condities te gaan leveren. Een andere tip is een werkwijze ontwikkelen dat uitgaat van ‘customer of choice’ willen zijn. In goed en slechte tijden wel te verstaan. De waarde van de leveranciersrelatie wordt behoorlijk onderschat! De werkelijke betekenis van samenwerken ook! Tenslotte draagt de leverancier bij aan het rendement voor bedrijven, de waarde voor klanten en een duurzame bedrijfsvoering. Mijn ervaring is dat dit vooral te maken heeft met het gedrag en de positie van inkoop. Wat dat betekent voor bedrijven leggen we graag uit en het is te leren!
Ik vind de crisis enorm spannend en uitdagend tegelijk. Wat gaat dit allemaal betekenen voor mijn werk en opdrachten? Hoeveel vraag blijf er bestaan naar begeleiding en trainingen? Er ontstaan ook nieuwe vragen en behoeften voor directies. Zij zoeken hulp alhoewel zij dit niet laten blijken. Het komt aan op samenwerken, maar hoe doe je dat? Een ding is zeker. We moeten op zoek naar een nieuwe of een bijgestelde economie. Het nieuwe normaal doen is waar het (weer) naartoe moet. Wat betekent dit voor de medewerkers, leveranciers en opdrachtgevers?
Natuurlijk zie ik binnen veel bedrijven de onrust toenemen en zijn de activiteiten veel gericht op de korte termijn. Wegvallende omzet en annulering van opdrachten is de praktijk van alle dag. Veel van de huidige werkzaamheden van inkopers is gericht op beheersing van kosten en besparingen realiseren bij leveranciers. Het is goed dat leveranciers dit niet zomaar pikken en als de inkoper te ver gaat, zij de overeenkomst liever opzeggen met de opdrachtgever. De ‘should cost’ -methode is hier een praktische aanpak voor. Op open en transparante wijze elkaars kosten en prijsdrivers bestuderen om samen te beoordelen waar dit voor elkaar efficiënter kan. Zo realiseer je zonder inlevering van marge een beter prijsniveau. Slim samenwerken! Bovendien is mijn ervaring, zijn leveranciers meer geïnteresseerd in continuïteit met hun opdrachtgevers. Het gaat ze niet zozeer om hoge omzetten, wat gepaard gaat het managen van risico’s en hoge inspanningen. De marges waren vaak al slecht en gaan er niet beter op worden.
De anderhalve-meter economie vraagt om creativiteit, moed en anders denken. Vanuit de vele marktconsultaties die ik heb meegemaakt hebben juist de leveranciers de slimme oplossingen hiervoor. Ongeacht de sector of bedrijf komen hier de oplossingen vandaan. Sta hiervoor open en luister ernaar.
Mijn zorg vooral gaat uit naar de langere termijn. Zeker in oligopolie markten waar er minder aanbieders zijn of overblijven. Wanneer binnenkort de vraag weer toeneemt zal de leverancier die door de inkoper eerst werd uitgeknepen niet enthousiast zijn om weer vrolijk en onder dezelfde condities te gaan leveren. Een andere tip is een werkwijze ontwikkelen dat uitgaat van ‘customer of choice’ willen zijn. In goed en slechte tijden wel te verstaan. De waarde van de leveranciersrelatie wordt behoorlijk onderschat! De werkelijke betekenis van samenwerken ook! Tenslotte draagt de leverancier bij aan het rendement voor bedrijven, de waarde voor klanten en een duurzame bedrijfsvoering. Mijn ervaring is dat dit vooral te maken heeft met het gedrag en de positie van inkoop. Wat dat betekent voor bedrijven leggen we graag uit en het is te leren!